impulsu właściwego
Encyklopedia PWN
receptory
biol.:
[łac.],
rozrusznik serca, stymulator serca, kardiostymulator,
rodzaj elektr. stymulatora funkcjonalnego (elektrostymulacja funkcjonalna), stosowanego w celu pobudzania mięśni komór serca do skurczu, w warunkach uszkodzenia układu bodźcotwórczo-przewodzącego serca, a zwłaszcza węzła zatokowo-przedsionkowego (naturalnego rozrusznika serca w zatoce prawego przedsionka serca) lub węzła przedsionkowo-komorowego i pęczka Hisa — manifestujących się zaburzeniami rytmu zatokowego lub upośledzeniem przewodnictwa pobudzeń do komór;
poglądy na temat moralnego i religijnego aspektu życia społecznego, gospodarczego i politycznego, oparte na chrześcijańskiej koncepcji człowieka i społeczeństwa, stanowiące część doktryny chrześcijańskiej, zwłaszcza w katolicyzmie.
psychol. zdolność do wytwarzania czegoś, co jest nowe i zarazem wartościowe, np. ładne, trafne, prawdziwe lub użyteczne;
fizjol. stan wstępnego (przygotowawczego) pobudzenia kory mózgu zwierząt i człowieka, niezbędny dla procesów uwagi, percepcji (spostrzeganie) i właściwego wykonywania czynności ruchowych;
